Logeerpartij bij Torarica en afscheid van Frances.

Donderdag mijn ingecheckt al de assistent van de popster "Frances". Zij had geregeld dat wij in het hotel konden verblijven. Frances werkt als accountmanager voor een business blad, waar elk zichzelf respecterend bedrijf graag in wilt staan. Een soort  "Voque" maar dan voor bedrijven. Gelegen aan de uitgaansstraat van Paramaribo. Erg exclusief, want mijn buurman was de piloot van het KLM toestel, dat die middag geland was. Leuk uit geweest en mensen ontmoet, maar het is toch niet van wat wij ervan verwacht hadden. Men mixed niet met anderen, er komt weinig initiatief van hun kant uit en het lijkt wel of men op halve snelheid functioneert.Ik hoor wel dat Nederlanders te snel zijn en dingen te gehaast wil;en doen. Men gaat nog rustig het gesprek met een buurman of buurvrouw aan, terwijl jij staat te wachten op iets. Binnen het hotel is het regime duidelijk anders. Daar staat men klaar voor de klant en is men erg behulpzaam. Zaterdag avond heeft Frances afscheid genomen van de familie met een diner in de tuin. De ele keuken heeft zich aan haar voorgesteld en persoonlijk heeft zij met de chef-kok en de manager, het menu en de tafel indeling doorgenomen. Die avond heb ik mij als fotograaf opgesteld en heb hartelijk moeten lachen, om de fratsen van "Hyacint Bouquet"  De hele keuken kwam na het diner haar gedag zeggen en afscheid van haar nemen. Ze mocht zelf nog een nachtje blijven slapen in het hotel, namens het management.

Maandag was het in Suriname een nationale Marons dag. De Marons zijn de nazaten van de op de plantage weggelopen werkslaven. Mien vluchtte dan diep de binnenlanden in en vormde later diverse dorpjes en groepjes. Hun verzorgen de transporten, als men dieper de binnenlanden in wild, ze kennen allemaal de vaarwegen en rotsen in het water. Maandag was het hun nationale feestje. 

Nu Peggy en Frances, de grote initiatiefnemer van de expeditie, weer vertrokken zijn en Hugo, ondanks zijn lange vakantie toch veel lezingen moet geven, ben ik de aangewezen persoon, die leiding gaat geven aan het onderzoek naar onze voorouders en onze nalatenschap. Het volledige team bestaat uit ik en mezelf, geassisteerd door mijn vaste taxichaffeur en de toko met lekkere hapjes op de hoek, tevens overleg en rust ruimte.

Ik heb vandaag een uittreksel uit het geboorteregister van Wendell aangevraagd. Britt, de vriendin van Wendell, doet moeilijk om papieren op te sturen over Sarah, Wendell zijn dochter, omdat zij eerst wilt weten waarvoor. Niet iedereen hoeft nog te weten waar wij mee bezig zijn en het is nog niet met zekerheid vastgesteld, dat wij ook iets hebben. Ik ga verder met Wendell, ook al is die overleden, maar werkt wel sneller. Uit de huwelijkse akten, blijkt, dat wij al een en ander wisten, van Oma. Zij was achten en veertigjaren ( 48) oud en Politieagent, toen zij trouwde met Opa Johan. Opa Johan zijn vader, heette Franciscus Fernandes Mendes en woonde in Madeira.De ouders van oma Johanna, waren wel slaven geweest. Johan was een opzichter uit Madeira, die geboren was op 27-02-1852, eerder dan wij dus dachten, en maakte een baby met oma Johanna op zijn een en zeventigste ( 71 ) en trouwde met haar op zijn vijf en zevenstigste ( 75). Morgen ga ik met de documenten de archieven doorspitten, met de jaartallen die ik nu in handen hebt. Verder heb ik gevonden op welk adres op plantage Adrichem, oma heeft geleefd tot aan haar dood, in 1958. Ze was weduwe, maar er staat er niet bij, vanaf wanneer die is bijgeschreven. In het uiterste geval, moet een van ons, naar Madeira toe, om daar opa zijn geboorte akte te lichten, in de hoop dat wij daar iets wijzer van worden. Zodra wij alle datums in ons bezit hebben, kunne wij beginnen met het aanvragen van een stamboom onderzoek. De uitkomst hebben wij dan al uitgezocht. Dat document gaat naar de notaris, die de erfrechtelijke documenten gaat opstellen en vaststellen welke boedel er verdeelt moet worden en door wie, die boedel verdeelt moet worden. Morgen komt ook een landmeter bij ons langs, die voor ons de juiste ligging van de plantage gaat bepalen, aan de hand van de coordinatoren, die wij hebben op de eigendomsakte van opa. Het worden spannende weken, vooral nu ik langzaam ga beseffen, dat ik ook alweer bijna terug moet naar Nederalnd. Ik heb nog maar twee weken tijd en ben ruim over de helft heen. Het is harder gegaan dan ik gedacht heb en het zal zeker wennen worden om hier uit die warmte te gaan. Suriname is een uitstekend vakantie land. Een huis kan je huren voor €35,- per dag voor 4 personen. Een portie bami speciaal bv kost € 3,50 en je kan er met drie personen van eten. Een afgestuurde kennis verdient, 3000 SRD bruto per maand. Dat is €360,- per maand, voor het hele gezin. De temperatuur is meestal rond de 28 graden, behalve in de warme maanden, dan loopt het op naar 38 graden. Ik denk, dat ik iets ga zoeken met een hangmat in de buurt van water, daarmee ga ik het wel reden met mijn pensioentje.