Eind verslag van mijn bezoek aan Suriname en de zoektocht naar mijn familie.

In de laatste week hebben wij onze zoektocht naar mijn overgroot vader gestaakt. We waren erachter gekomen, dat opa was overleden, maar dat het jaartal van 1936 niet helemaal klopte. De aardige mevrouw van CBB, kon daar niets over vinden in de boeken of op microfiches. We zijn ook nog bij de Evangelische Broeder Gemeente geweest in Paramaribo, op advies van CBB, want in die archieven staan meer informatie dan de registers van CBB. We zijn gezamenlijk, Hugo, Lloyd en ik, naar de notaris geweest en hebben onze bevindingen tot zover aan hem voorgelegd. Zijn conclusie was, dat hij het aannemelijk vond, dat iemand uit 1852, anno 2016 was overleden. we hoefden niet verder te zoeken naar de overlijdens datum van Antonio Fernandes Mendes. Lloyd en ik, hebben nu Hugo gevolmachtigd om namens en ten behoeve van ons, het juridische proces voort te zetten. Peggy en Frances zullen ook z'n volmacht tekenen en in Nederland hun handtekening laten legaliseren. Er wordt dan een stamboom van de familie Fernandes Mendes opgesteld, met de twee kinderen van Antonio Fernandes Mendes, een jongen en een meisje. Mijn moeders opa was de jongen en zijn zusje heeft weer tien kinderen gekregen en met hun erfgenamen vormen zij nu een groep van achttien wettelijke erfgenamen. het ligt in de planning om een keer die andere grote familie Fernandes Mendes, te gaan ontmoeten en nader kennis te maken. Nu ons erfrecht gelegaliseerd wordt, zal er een boedelverdeling moeten komen. Dit zal in bijzijn van alle erfgenamen moeten geschiedden, bij de notaris. Het lijkt mij terwijl ik dit opschrijf, praktischer om de notaris naar Nederland te halen, in plaats van dat wij, alle 24 personen, naar Suriname moeten vliegen. Ook zal er nog gesteggeld moeten worden waar de ligging van mijn 9 ha komen te liggen. Er is een stuk grenzend aan de Suriname rivier, maar dat stukje wilt iedereen wel hebben denken wij. Anderen schatten in, dat veel familieleden, geen enkele interesse of binding met Suriname hebben. Ze zijn er nog nooit geweest en zullen dan hun stuk grond willen verkopen. Er zijn ook notariskosten, stamboom onderzoek kosten, landmeter en verdeelkosten, dus voordat men gaat erven, moet men eerst gaan mee betalen en daar hebben velen ook al geen zin in. Onze strategie is nu, we hebben vastgelegd dat wij mede eigenaar zijn, men kan dus niet om ons heen, maar verder gaan wij niet betalen voor achttien personen, die niets hebben uitgevoerd.

Eind conclusie:

Suriname is een heel mooi land, een beetje een paradijs om tot rust te komen, te genieten en van het leven te genieten. Het jaargetij bestaat ook daar, uit vier seizoenen, de grote en kleine droge tijd en de grote en kleine regentijd. Maar ook al regent het, de temperatuur blijft ongeveer 22 graden minimaal. In de grote droge tijd, loopt de temperatuur op tot 42 graden, maar het is dan niet benauwd. Wel loopt het zweet gewoon langs jou lichaam als je nou beweegt of niet. Sporten kan, maar dan het liefst voor 09.00 uur, want daarna brandt de zon te vel op je hoofd. Na het douchen en aankleden, kan ze net zo goed nog een keer afdrogen, want je bent dan natter dan voor het douchen. Het bezoeken van de binnenlanden is echt om aan te bevelen, het liefst in groep verband. De natuur heeft daar echt stil gestaan en je kan gewoon genieten van vele natuur wonderen. Baden in de stroomversnelling of onder een waterval, zwemmen naar vissen of er één pakken, is mogelijk. De welvaart in Suriname heeft lang stil gestaan, een goed betaalde baan levert €250,- per maand op. De levensstandaard is hierop aangepast. Een bloemenmeisje werkt daar 8 uren en verdient SRD 50,- per dag. 1 euro is 8 SRD. Zij verdient dus per dag €6,25. Mensen met wie ik heb zitten praten beschouwen Nederlanders als erg rijke mensen. Verder heeft de tijd in Suriname stil gestaan. Er is niet geautomatiseerd, veel vindt men nog terug in boeken en stand alone computers, er zijn nog geen servers en alles in Suriname wordt uit het buitenland geïmporteerd. Suriname is niet geschikt om er te gaan werken. Na je pensioen is Suriname uitermate geschikt, om van je welverdiende rust te gaan genieten. Ik kijk uit naar de dagen dat ik met pensioen mag gaan, want tegen die tijd, kan ik vast beter salsa, merengue, bachata en kozamba dansen. Het zal niet lang duren na mijn pensioen, dat ik ga emigreren naar mijn moederland. Ik was de liefde voor mijn mooie land, een hele tijd kwijt, maar nu ik het teruggevonden heb, weet ik dat ik er naar uitkijk, om voorgoed terug te gaan om te genieten van het leven. Jaarlijks zal ik mijn ervaringen met jullie delen en als jullie overwegen om ook eens naar Suriname te gaan, vraag dan gerust om advies en informatie en misschien komen wij elkaar een keer in Suriname tegen. Een aandachtpuntje nog, de reis is een beetje duur, € 700,- retour, maar verder kan je een huis huren voor 200,- per week voor 6 personen gemeubileerd en kan je zeer uitgebreid eten voor 32SRD en als je luxe wilt tafelen bij een Nederlands restaurant, dan betaal je gemiddeld 55 SRD, ( €7,-) maar dat is voor de gemiddelde Surinamer, vaak onbetaalbaar. Ik vond het leuk om mijn verhaal te vertellen en hopelijk hebben jullie iets aan de informatie en foto's en hebben jullie een beeld gekregen, van hoe Suriname er een beetje uit ziet.   

Met vriendelijke groeten en tot volgend jaar.

Maurice Fernandes Mendes