De laatste week van de vakantie.

De laatste dagen van de vakantie voelen totaal anders aan. Je hebt nu mensen leren kennen en op dansles gisteravond ging het ook, alsof ik hier was komen wonen. Ik voel mij thuis, tussen al die mensen die ik vier weken geleden nog met een andere bril bekeek. Suriname is een geweldig land en je zult snel kunnen wennen aan de leefstijl van de gemiddelde bewoner. Rustig aan, het komt vanzelf goed en wat vandaag niet afkomt, gaat morgen misschien wel lukken. Maar zo rustig al men is wanneer er iets moet gebeuren, zo fanatiek is men als ze bv. gaan dansen, het lijkt wel alsof dan iedereen ergens een "turbo" stand heeft aangezet. Ik heb ook nog gewerkt, deze week. Een heel aardige juffrouw van inspectie heeft alle archieven voor mij nagekeken. Ze heeft niets kunnen vinden over mijn over grootvader Antonio. We weten inmiddels, dat Antonio door Neeltje Heesbien, mijn over groot oma begraven is op plantage Adrichem onder een boom achter het huis. Zijn graf is overwoekert door bos en dus onvindbaar geworden voor ons. We hopen nu dat, eveneens een aardige mevrouw van de kerkregisters, terug kan vinden wanneer oma weduwe is geworden. Gegevns die CBB niet bijhoudt, maar de kerk wel. Mocht hier een document uit voortkomen, dan accepteert CBB dit als gegeven en komt er op deze manier alsnog een overlijdens bericht in de archieven, waar de notaris verder mme kan. Voor nu, hebben wij voor de notaris alles nagekeken en zal zijn personeel nadat zij opdracht van ons krijgen om de stamboom registratie compleet te maken, niets vinden, want wij hebben deze systemen al helemaal laten nakijken. Mijn oudste broer zal na mijn vertrek, alles verder overdragen aan de officiele instanties om zodoende de erfrechtprocedure in gang te zetten. In april komt er een huis leeg, die familie bezit is en dat zal ik gaan opknappen alszijnde mijn verblijfplaats wanneer ik in Suriname ben. Dat ik voortaan vaker zal komen, is vrijwel zeker. De tijd is snel gegaan, al leek het een hele periode toen ik in het begin aankwam. Het zal wennen worden als ik weer aan het werk moet, maar dat is nu eenmaal onderdeel van het leven. Overigens, al mijn leeftijd genoten, zijn in Suriname allang met pensioen en zitten dagelijks aan de waterkant. In Suriname staat de pensioenleeftijd op 60 jaar, maar velen hebben alleen maar een staatspensioen van 2000SRD, omgerekend 160 euro per maand. Een kleine kamer huren kost 800 SRD. Iedereen zal begrijpen dat ik het hier harstikke leuk he gehad, maar dat ik snel terug wilt, naar mijn mooie baan en lekker leventje in Nederland. Het was een droom om hier naartoe te komen. Ik wordt waarschijnlijk een groot stuk bos rijker, waar ik niets mee kan, maar leuk om te hebben. En nu ga ik langzaam denken aan de Kl 714 van a.s. Dinsdag die mij weer met mijn beide benen terug brengt naar de werkelijk van nu. Mijn eind verslag maak ik waarschijnlijk vanuit Nederland of er moet de komende week end nog heel veel geks gebeuren, behalve dan dat ik mijn salsa pasjes ga oefenen in de stad.