De eerste dagen

24 september 2016 - Paramaribo, Suriname

Na 48 jaar niet naar Suriname te zijn gekomen, werd ik verplicht om toch naar Suriname te gaan, wegens familie omstandigheden. Volgens Hugo, mijn oudste broer, zou er nog een plantage op onze moeder haar naam staan. Wij werden verzocht om naar Suriname te komen en met een uittreksel uit de geboorteregister bij de notaris langs gaan. Dat gaan wij allemaal volgende week doen.

De reis naar Suriname verliep voorspoedig, acht uren vliegen vanuit Amsterdam.Een goed verzorgde reis met onze nationale trots "Zanderij" aangekomen, liep ik zo met mijn colbert nog aan de 33 graden zon in. Het was alsof ik een oven binnenstapte en toen ik rond keek, alsof ik terug in de tijd ging. De politiebeambte had ook geen haast, geen airco en dat terug het zweet langs mijn hele lichaam liep. Na een uur was kwam ik langs de douane, deze was enkel geinteresseerd in het visumformuliertje die in in het vliegtuig had ingevuld. Verder mocht iedereen zo doorlopen. Een andere vriend had rijst met bruine bonen voor ons gemaakt en deze vriend had pindasoep met tom tom, voor ons gemaakt. Tom tom, zijn balletjes van bananen. Er lekker.

De eerste avond heb ik geprobeerd om zonder airco te slapen. Om 24.00 was het nog 25 C in mijn slaapkamer en rond 03.30 uur werd het iets kouder 21 C. Maar om 07.00 uur was het alweer 25 C. Als je wilt wandelen is s, morgens de beste tijd. Wij een stukje lopen om de buurt te verkennen. In de wijk waar wij verblijven zijn er redelijk goed verzorgde woningen. Voor Surinaamse begrippen, de middenstander en beter gesitueerden. Dat welvaart is soms van de huizen af te lezen. Bij terug komt kon ik mijn klets natte kleren uitdoen, het was inmiddels 35 C geworden.

S middags de stad in geweest en langs een paar bekende plekken gelopen, zoals Fort Zeelandia en tegenover Nieuw Amsterdam hebben wij gegeten. Gisterenavond toch maar de airco aangezet en dat slaapt een stuk beter.

Vanochtend, met Hugo en Christine, de vrouw van Hugo wezen joggen in Cultuurtuin,het park achter, het paleis van president Bouterse een ochtend gymnastiek van een uur, te vergelijken met twee uur in een Nederlandse sauna. 

Nu begrijp ik iets beter waarom het lijkt alsof iedereen op slow motion stand staat. Ik weet na twee dagen al, dat ik hier nooit zou willen werken of te lang wonen. 

1 Reactie

  1. Bert Ormel:
    24 september 2016
    Leuk om te volgen, Maurice.